Afvalwaterzuivering: Wat is het belang ervan voor het milieu?

Afvalwaterzuivering is een complexe operatie die het mogelijk maakt om vuil water, afkomstig van civiele en industriële riolen, om te zetten in water dat schoon genoeg is om in de openbare riolering te worden gegoten, in het ontvangende lichaam (rivieren, meren, zee) of in de bodem, zonder het milieu te schaden. In sommige gevallen kan het ook worden hergebruikt voor technologische en/of irrigatie doeleinden.

Wat zit er in het afvalwater

Voordat het afvalwater wordt gezuiverd, bevat het een aantal verontreinigingen met een grote impact op het milieu:

• Zwevende vaste stoffen, die zich op de bodem kunnen afzetten waardoor een laagje slijm ontstaat;
• Organische stoffen die zuurstof verwijderen uit het waterlichaam waarin het wordt geloosd;
• Ammoniak en waterstofsulfide, giftig voor water organismen;
• Fosfor- en stikstof verbindingen, die de groei van algen kunnen bevorderen;
• Oppervlakteactieve stoffen, giftig voor waterdieren;
• Ziekteverwekkende bacteriën die epidemieën kunnen verspreiden.

Al deze stoffen kunnen in concentratie worden gereduceerd met passende afvalwaterbehandelingen, die verschillen naar gelang de vervuilingsgraad van het afvalwater, de plaats waar het vrijkomt en het mogelijke hergebruik van het water.

Hoe de afvalwaterzuivering werkt

Een standaard toeleveringsketen kan de volgende stappen omvatten:

• Scheiding van drijvende en hangende materialen;
• Scheiding en verwijdering van opgeloste stoffen;
• Overschakeling van biologisch afbreekbare stoffen;
• Ontsmetting van micro-organismen;
• Verwijdering van afvalwater en slib;
• Luchtbehandeling.

Afvalwaterzuivering kent over het algemeen twee soorten continue zuivering:

Primaire behandelingen

• Zeven (vasthouden van dikkere vaste stoffen);
• Zandverwijdering (scheiding van zwevende deeltjes);
• Oliescheiding (scheiding van aanwezige oliën en vetten);
• Beluchting (inbrengen van lucht in speciale tanks om waterstofsulfide te oxideren).

 
Secundaire behandelingen

• Biologische oxidatie (afbraak van organische stoffen door bacteriën) in actief slib;
• Secundaire bezinking (scheiding van gezuiverd afvalwater van biomassa die met biologische behandeling is gevormd); 

Als alternatief voor de secundaire karaf kunnen membranen voor ultrafiltratie worden gebruikt, die het mogelijk maken om de behandelingsruimten aanzienlijk te beperken en een uitstekende kwaliteit van het water te verkrijgen dat de installatie verlaat.

 
Tertiaire behandelingen
In sommige installaties is ook een “tertiaire zuivering” voorzien, waarbij het effluent extra wordt verfijnd, met name bij hergebruik van afvalwater (bv. irrigatie).

Het is meestal een afvalwaterzuivering stap om de bacteriële belasting te verminderen, die kan optreden bij chemische (toevoeging van desinfectiemiddel), fysische (UV-straling) of biologische (fyto depurative) behandelingen.